دیشب ایده ی یک موزیک دارک و کمی پروگرسیو به ذهنم رسید؛ شاید نزدیک نیم ساعت، تایم کمیه میدونم، در حال ایده پردازی بودم و یادداشت کردن. دیروقت بود و من بی حوصله. امروز روی نرم افزار ماکتش رو پیاده کردم و اِسکِچ هایی از لیریک رو نوشتم. هنوز سر در گمم راجع به تاپیکت لیریک ها اما یه نقطه ی کمرنگی نورانی میبینم که این هم در آخر موزیک خوبی میشه! خوب بودن نسبیه و در این میان من ملاک خوبی رو این تعریف میکنم: اینکه یه موزیک با بند (Band) تمرین شه و تمام اعضای اون بند حس مشترک رو با هم احساس کنن. موقع ساز زدن فاز بگیرن، به قول تینیجر های الان، و برن به سوی بهتر شدن!
اینجا راهِ آغوش» به کاغذ کشیده میشود!
هفتم آبان ماه سال یک هزار و سیصد و نوه و هشت
رو ,موزیک ,هم , ,لیریک ,یه , ,حس مشترک ,مشترک رو ,بند حس ,اون بند
درباره این سایت